Filmpje


Dat gevoel van meer aankunnen dat op het einde duidelijk wordt in het filmpje, die bubbel van motivatie waarin een kind met autisme wel tot ontwikkeling in staat is, dat is waar we met Linawijs mede op doelen. We hebben deze film laten maken, zodat jullie visueel gemaakt kunnen ‘voelen’ wat OOK ontwikkeling is. De kans om uit het isolement te komen, waar veel van de kinderen waar we rond Linawijs over praten al in zitten, of in dreigen terecht te komen en de kans om in ontwikkeling te komen. Bij dit meisje, Sofie, is de sleutel tot ontwikkeling haar pianospelen. Een ingang die eenmaal aangeboord ruimte schept om meer stappen te maken. De voorwaarde om te leren: je veilig voelen en door succeservaringen te merken dat je tot dingen in staat bent, worden middels het pianospelen in gang gezet. Hierop kan vervolgens uitgebouwd worden richting meer en ander aanbod. Ieder kind wil leren. Voor deze kinderen vraagt het aanbod alleen wel dat het zowel aansluit op cognitief vermogen en daarop uitdaagt als aansluiting op belevingswereld (sociaal emotionele ontwikkeling). Soms liggen die ontwikkelniveaus alleen ver uit elkaar, waardoor het aanbod, om aan te sluiten, volledig individueel vormgegeven moet worden. Dit doen we bij Linawijs.

Natuurlijk kunnen we het autisme niet genezen, maar we weten en geloven wel dat de mogelijkheden veel groter zijn als een kind vanuit zijn motivatie aan de slag kan en mag gaan. Wij willen ze dit bij Linawijs bieden, in combinatie met een plek waar ze in rust en met de juiste ondersteuning aan de slag kunnen en daarnaast ook de mogelijkheid hebben om contact te maken met leeftijdsgenootjes, een wens die we Sofie Culemborg in het filmpje ook horen benoemen.

Belangrijk om te vermelden daarbij: de muziek is gemaakt door een van de kinderen, geweldig knap! De tekeningen voor het filmpje zijn gemaakt door PieterBas Stolte, het filmpje op basis daarvan is gemaakt door Floortje Mols van Flowfilm.

Denktankbijeenkomst Linawijs in de Tweede Kamer

We hebben de bijeenkomst, waarin we dit filmpje lieten zien in de Tweede Kamer gehouden, omdat we met ons initiatief: stichting Linawijs, niet alleen de kinderen willen helpen die daarmee in ontwikkeling zullen komen, maar omdat we daarnaast ook een signaal af willen geven. Een signaal dat er dus kinderen zijn binnen onze samenleving die buiten ons huidige zorgstelsel en die buiten ons onderwijs vallen. Die alleen geholpen zijn met een maatwerkoplossing waar binnen ze niet overvraagd worden tot het punt dat ze psychotisch worden of zwaar depressief, maar waar ze wel tot ontwikkeling kunnen komen: Een ontwikkelplek.
Dit vraagt alleen wel een andere manier van denken, vanuit onderwijs en zorg, dan nu gebeurt als er gekeken wordt naar onze kinderen. Een manier die eigenlijk niet nieuw is, zelfs al vele jaren bestaat. Een manier van denken over en kijken naar kinderen die we terug zien in het gedachtegoed van oude pedagogen als Frobel, Maria Montessori, Loris Malaguzzi met Reggio Emilia, Thomas Gordon en Rudolf Steiner. Een aantal punten uit hun gedachtegoed kort samengevat:
Frobel: via hun eigen fantasie en motivatie kinderen tot spelen en werken krijgen
Loris Malaguzzi(reggio emilia): de pedagogiek van het luisteren. Initiatieven en interesses van het kind volgen en kinderen mogelijkheden bieden vanuit hun omgeving om zich op hun eigen wijze te ontwikkelen en daarbij het projectmatig werken
Thomas Gordon: Iedereen moet zichzelf kunnen zijn en een opvoeder laat het kind in zijn waarde, spreek het gedrag aan en niet de persoon dmv de ik-boodschap
Steiner: volg het natuurlijke ritme van de dag en daarbij heeft het kind veiligheid en vertrouwen nodig om te ontwikkelen
Maria Montessori: alle kinderen willen ontwikkelen, maar je moet daarvoor aansluiten op hun ontwikkelingsfase
Maar naast dat we veel herkennen bij hoe het lang geleden al bedacht is, is er ook veel te herkennen in de laatste inzichten rond autisme. Op het NVA autismecongres van afgelopen 11 november is veel verteld dat we rechtstreeks kunnen vertalen naar Linawijs. Het werken vanuit intrinsieke motivatie en hoe zich dit vertaalt naar hun interesses/fascinaties en de toename van welbevinden bij mensen met autisme als ze hier hun tijd aan kunnen besteden. Aangetoond is dat een persoon met autisme er voor kiest om in een ideale situatie 50-100 en liever nog meer uur per week te besteden aan die persoonlijke interesses. Dat hier ook vaak de talenten liggen geldt eigenlijk voor iedereen, de meeste mensen vinden datgene leuk waar ze ook goed in zijn. Maar ook heel herkenbaar was dat als je kijkt naar onze hersenen en de ontwikkeling hiervan, je ziet dat het huidige onderwijs voor velen moeilijk moet zijn, maar naarmate iemand autistischer denkt en met prikkels omgaat nog vele malen meer. Als je daarbij bedenkt dat iemand met autisme sneller stress ervaart, hier veel meer en langer last van heeft en dit ook nog eens moeilijk herkent bij zichzelf en lastig kan reduceren, is het eigenlijk best logisch dat er zoveel autistische kinderen buiten het huidige onderwijs beginnen te vallen.
Een uitspraak van Steven DeGrieck van autisme centraal:
“Er is nog nooit iemand socialer geworden van stress. Dus eerst werken aan basisrust alvorens te werken aan sociale vaardigheden bij autisme”
Een ander inzicht was dat als een brein niet uitgedaagd wordt, somberheid, piekeren, dwanggedachtes en dwanghandelingen toenemen. Daarbij is wel heel belangrijk dat we deze kinderen op een voor hun passende manier laten leren. Ook afstemmen op de persoon met autisme, in tempo, taal en op de manier van informatie verwerken is een belangrijk en herkenbaar punt. Dit zou dan ook op een flexibele manier moeten gebeuren…ik herken wel wat pijlers van Linawijs 😉 En de deskundigen die we inmiddels hebben gesproken over Linawijs ook. Wouter Staal, Jacob Vorstman en Annelies Spek, allen deskundigen op autisme gebied, zijn heel enthousiast over Linawijs en hebben hier ook een reactie over geplaatst op de website. Wouter en Annelies waren ook sprekers op het afgelopen congres over de laatste inzichten en oa die van hen heb ik net benoemd.
We hebben inmiddels gesprekken gehad met meerdere ouders met kinderen waarbij gekeken moet worden buiten de kaders om ze in ontwikkeling te krijgen. We weten ook van de zorg- en onderwijs mensen die we spreken dat er nog veel meer kinderen zijn die hierbij zouden passen.
We hebben het dus niet over een droom, of een wens maar over een noodzaak. Een noodzaak die we op steeds meer plekken horen en gelukkig ook op steeds meer plekken erkend begint te worden. Stichting Linawijs kan voor een deel van deze kinderen de oplossing zijn, maar daarbij hebben we wel hulp nodig.
We zijn hierover in gesprek met veel mensen die mee willen denken over Linawijs en dat is super, we willen hen daarbij meegeven dat we echt concrete, volgende stappen willen maken. We willen heel graag gebruik maken van ieders expertise, maar vooral ook van een ieder als mens. Een mens met gevoelens, die ook vanuit zijn gevoel bereid is om mee te denken, want dat is ook waar wij thuis het meeste mee geconfronteerd worden. Gevoelens. Gevoel van onmacht, gevoel van wanhoop, gevoel van woede vanwege die onmacht en wanhoop, maar natuurlijk vooral: een gevoel van onvoorwaardelijke liefde. En dat is onze motor, een motor die ons voorbij de droom en wens helpt en er voor gaat zorgen dat het ons ook echt lukt! Hierin zijn al grote stappen gemaakt, maar we moeten nu ook doorpakken. Op naar realisatie!